Chevrier (075)

Toevallige ‘obtentie’ in 1871 van Gabriel Chevrier (1824-1895) een moestuinder uit Brétigny-sur-orge, een dorp in de buurt van Parijs.

Het verhaal van zijn groene boon gaat als volgt :

“Chevrier teelde net zoals vele andere tuiniers in de streek, gewone witte droogbonen, bestemd voor de Parijse markten. Op zekere morgen, dekte hij een perceel witte struikbonen af met stro : had hij geen tijd om de bonen te doppen en stelde hij het uit tot later of was er nachtvorst voorspeld en wilde hij zijn bonen beschermen ? Pas na een 5-tal dagen constateerde hij dat sommige bonen (zelfs gedroogd) een mooie groene kleur hadden …Het jaar nadien zaaide hij die ‘groene’ bonen uit en tot zijn grote vreugde bleken de meeste planten groene bonen op te brengen. Na 7 jaar selectie verkocht hij ze in 1878 als nieuwigheid  : de ‘Chevrier’ boon …en ze kende veel suces.

Nog altijd verkrijgbaar en door talrijke zadenfirma’s aangeboden.

De eerste ‘groene’ boon ‘Flageolet à grain vert’ werd al in 1846 beschreven in “Plantes Potagères” door Vilmorin-Andrieux, in 1863 in “Revue Horticole” door Vilmorin-Andrieux en in 1873 door Jules Monnier ‘Les Semences’

Eigenaardig genoeg wordt in dit Parijse tijdschrift ‘Revue Horticole’ uitgelegd hoe men best zo’n groene bonen bekomt.

Maar pas met ‘Chevrier’ begon de doorbraak van groene bonen.

“Rond 1880 waren groene flageolets zeer gezocht en werden soms ‘schadelijke’ koperzouten aan toegevoegd om ze een nog meer groenere glans te geven, dus de schrijver is een beetje opgelucht dat er eindelijk een ‘echte’ groene flageolet op de markt komt...”

Uit Revue Horticole-Paris-1878-p.304-

Later volgden andere rassen zoals ‘Merveille de France’ (1894), ‘Roi des Verts’ (1898) ‘Soissons Vert Nain’ …allen bekomen door Auguste Bonnemain (1830-1903), le Père des haricots verts.